അടുത്തിടെ എന്റെ മക്കളിൽ ഒരാൾ എന്നോട് ചോദിച്ചു, 'അച്ഛാ, വളരുമ്പോൾ നിങ്ങൾക്ക് എന്തെങ്കിലും വളർത്തുമൃഗങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നോ?' ആദ്യം ഞാൻ ആ ചോദ്യത്തെക്കുറിച്ച് അധികം ചിന്തിച്ചില്ല. പക്ഷേ, എന്റെ ഓർമ്മകളുടെ വഴിയിലൂടെ സഞ്ചരിപ്പോൾ, കുട്ടിക്കാലത്തെ വിശ്വസ്തനും മറക്കാനാവാത്തതുമായ ഒരു കൂട്ടുകാരനെ എനിക്ക് ഓർമ്മ വന്നു - ഞങ്ങളുടെ നായ, മോണി.

ഞാൻ വളർന്നത് കേരളത്തിലെ ഒരു ചെറിയ ഗ്രാമമായ ആനിക്കാടാണ്. അക്കാലത്ത്, ഒരു കുടുംബത്തിന് വളർത്തുമൃഗമുണ്ടെങ്കിൽ, അത് സാധാരണയായി ഒരു നായ ആയിരിക്കും. പൂച്ചകൾ രണ്ടാം സ്ഥാനത്ത് വരും. കുറച്ചുപേർ പക്ഷികളെ വളർത്തിയിരുന്നു, പക്ഷേ ഇന്ന് അമേരിക്കൻ ഐക്യനാടുകളിൽ സാധാരണമായ ഹാമ്സ്റ്റർ, ഗിനി പന്നികൾ, മീനുകൾ, പാമ്പുകൾ തുടങ്ങി പലതരം വളർത്തുമൃഗങ്ങൾ ഞങ്ങൾക്ക് അജ്ഞാതമായിരുന്നു.

ഇവിടെ അമേരിക്കൻ ഐക്യനാടുകളിൽ, നായകളെ കുടുംബാംഗങ്ങളെപ്പോലെയാണ് കണക്കാക്കുന്നത്. അവർക്ക് ദിവസേനയുള്ള പരിചരണം, ശരിയായ ഭക്ഷണം, ചമയം, പതിവായുള്ള നടത്തം, വെറ്ററിനറി ഡോക്ടറുടെ അടുത്ത് പതിവായുള്ള സന്ദർശനം എന്നിവ ലഭിക്കുന്നു. ഒരു നായയെ പരിപാലിക്കുന്നതിനുള്ള വാർഷിക ചെലവ് $1,500 മുതൽ $3,000ത്തിലധികം വരെയാകാം. കുടുംബങ്ങൾ യാത്ര ചെയ്യുമ്പോൾ, അവർക്ക് വളർത്തുമൃഗങ്ങളെ പരിചരിക്കുന്നവരെ (പെറ്റ് സിറ്റേഴ്‌സ്) നിയമിക്കുകയോ അല്ലെങ്കിൽ പരിചരണത്തിനായി നായകളെ കെന്നലുകളിൽ ആക്കുകയോ ചെയ്യാം.

എന്നാൽ ആറ് പതിറ്റാണ്ട് മുമ്പ്, ഞങ്ങളുടെ ഗ്രാമത്തിലെ ജീവിതം തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. നായകൾ ആധുനിക അർത്ഥത്തിലുള്ള വീട്ടു വളർത്തുമൃഗങ്ങൾ ആയിരുന്നില്ല. അവർ വെളിയിൽ താമസിക്കുകയും പ്രധാനമായും കാവൽനായകളായി പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്തു. പ്രത്യേക നായ ഭക്ഷണം, ചമയം, വെറ്ററിനറി ഡോക്ടറുടെ അടുത്തേക്കുള്ള യാത്രകൾ എന്നിവയൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

മോണി എന്ന ആൺനായ ഞങ്ങളോടൊപ്പം വർഷങ്ങളോളം ജീവിച്ചു. അവൻ ഞങ്ങളുടെ വീടിനും കൃഷിയിടങ്ങൾക്കും വിശ്വസ്തതയോടെ കാവൽ നിന്നു. എന്റെ അച്ഛനോട് അവന് പ്രത്യേക അടുപ്പമുണ്ടായിരുന്നു. എന്റെ അച്ഛൻ കൃഷിയിടത്തിൽ എവിടേക്കു പോയാലും, മോണി അദ്ദേഹത്തെ അടുത്തറിയുന്നതുപോലെ പിന്തുടരും, ജാഗരൂകനായി ശ്രദ്ധയോടെ, അച്ഛനെ സംരക്ഷിക്കുക എന്നത് അവന്റെ ജീവിത ലക്ഷ്യമാണെന്ന പോലെ.

ഞാൻ ഏതാനും വർഷങ്ങളിൽ ഒരിക്കൽ മാത്രമാണ് വീട്ടിൽ വരാറുണ്ടായിരുന്നതെങ്കിലും, മോണി എപ്പോഴും എന്റെ മക്കളെയും എന്നെയും തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അവൻ ഞങ്ങളെ ഊഷ്മളമായി അഭിവാദ്യം ചെയ്യുകയും തന്റെ നിശബ്ദമായ സംരക്ഷണം നൽകുകയും ചെയ്തു. എന്നാൽ അപരിചിതരോട് അവൻ ഭയങ്കരനും വഴങ്ങാത്തവനും ആയിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ കുടുംബത്തോടുള്ള അവന്റെ വിശ്വസ്തതയിൽ ഒരു സംശയവുമില്ലായിരുന്നു.

മോണിയെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു കഥ വർഷങ്ങളായി ഞങ്ങളുടെ കുടുംബത്തിൽ നിലനിൽക്കുന്നു, കാരണം അത് അവന്റെ ഭക്തിയുടെ ആഴം വെളിപ്പെടുത്തുന്നു. 1989 ഏപ്രിലിൽ എന്റെ അച്ഛൻ 89-ാം വയസ്സിൽ മരിപ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ മുഴുവൻ കുടുംബവും ഞെട്ടിപ്പോയി. ഞങ്ങളുടെ ഗ്രാമത്തിലെ പതിവനുസരിച്ച്, സംസ്‌കാരം ഒന്നോ രണ്ടോ ദിവസത്തിനുള്ളിൽ നടന്നു. മൃതദേഹം പൊതുദർശനത്തിന് വെച്ചത് ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിലായിരുന്നു, അതിനുശേഷം പള്ളിയിൽ വെച്ച് അന്ത്യകർമ്മങ്ങളും പള്ളിയോട് ചേർന്നുള്ള സെമിത്തേരിയിൽ സംസ്‌കാരവും നടന്നു.

എന്റെ അമ്മയും കുടുംബാംഗങ്ങളും പിന്നീട് എന്നോട് പങ്കുവെച്ചതാണ് അടുത്തത് സംഭവിച്ചത്. അച്ഛന്റെ മരണശേഷം, മോണി രണ്ട് ദിവസത്തേക്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വിസമ്മതിച്ചു. അതിനുശേഷം, അവന് ഒട്ടും ചേരാത്ത രീതിയിൽ, അവൻ നിശബ്ദമായി വീടിനകത്തേക്ക് കടന്ന് അച്ഛന്റെ ശവപ്പെട്ടിക്ക് സമീപം കിടന്നു. എപ്പോഴും പുറത്ത് മാത്രം കഴിഞ്ഞിരുന്ന നായയായിരുന്നു ഇത്. എന്നിട്ടും ആരും അവനെ ശല്യപ്പെടുത്തിയില്ല. എവിടെയാണ് താൻ ഇരിക്കേണ്ടതെന്ന് അവന് കൃത്യമായി അറിയാമെന്ന പോലെയായിരുന്നു അത്.

എന്റെ അച്ഛൻ വയലുകളിലൂടെയുള്ള ഒരു ഇടുങ്ങിയ കുറുക്കുവഴിയിലൂടെയാണ് പലപ്പോഴും പള്ളിയിലേക്ക് പോയിരുന്നത്, മോണി എപ്പോഴും അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം പോയിരുന്നു. സംസ്‌കാര ദിവസം, ശവഘോഷയാത്ര പ്രധാന റോഡിലൂടെ, ഒരു നീണ്ട വഴിയാണ് പോയത്. എന്നിരുന്നാലും, ഘോഷയാത്ര പള്ളിയിൽ എത്തുന്നതിനുമുമ്പുതന്നെ, മോണി ആ പരിചിതമായ കുറുക്കുവഴിയിലൂടെ ആദ്യം പള്ളിയിലെത്തി. ഒരിക്കൽ കൂടി അവൻ ശവപ്പെട്ടിയുടെ അടുത്ത് കിടന്നു, തന്റെ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ ചെയ്തതുപോലെ കാവൽ നിന്നു.

സംസ്‌കാര ചടങ്ങുകൾക്കുശേഷം, മോണിയുടെ കണ്ണുകൾ നനഞ്ഞിരുന്നതായി കുടുംബാംഗങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചു. അവൻ ശവകുടീരത്തിനടുത്ത് നിലത്ത് പലതവണ മാന്തി, എന്നിട്ട് നിശബ്ദമായി നടന്നുപോയി. ആ നിമിഷം മുതൽ അവനെ പിന്നെ ആരും കണ്ടിട്ടില്ല. അവനെ അറിയുന്ന അയൽപക്കത്തെല്ലാവരും തിരഞ്ഞെങ്കിലും, മോണി അപ്രത്യക്ഷനായി.

ഇന്നുവരെ, അവന്റെ തിരോധാനം ഒരു രഹസ്യമായി തുടരുന്നു. പക്ഷേ, അവന്റെ വിശ്വസ്തത, പ്രത്യേകിച്ച് ആ അവസാന നിമിഷങ്ങളിലെ, ഒരിക്കലും മറക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. മോണി ഒരു കാവൽനായ മാത്രമായിരുന്നില്ല. അവൻ ഒരു വിശ്വസ്ത കൂട്ടാളിയും, ഒരു നിശബ്ദ സംരക്ഷകനും, ഞങ്ങളുടെ കുടുംബത്തിന്റെ സന്തോഷങ്ങളിലും ദുഃഖങ്ങളിലും ഒരു സാക്ഷിയുമായിരുന്നു.
അവൻ ജീവിച്ചതുപോലെ നിശബ്ദമായി ഞങ്ങളെ വിട്ടുപോയി, പക്ഷേ ഓർമ്മിക്കാൻ അർഹമായ ഒരു കഥ അവൻ അവശേഷിപ്പിച്ചു.

സി വി സാമുവേൽ, ഡിട്രോയിറ്റ്‌

ഫേസ്ബുക്കിൽ വാർത്തകൾ അറിയാൻ പേജ് ലൈക്ക് ചെയ്യുക Facebook ലിങ്ക് 👇
ഫേസ്ബുക് പേജ് ലൈക്ക് ചെയ്യാൻ ഈ ലിങ്കിൽ (https://www.facebook.com/vachakam/) ക്ലിക്ക് ചെയ്തിട്ട് ലൈക്ക് / Follow ബട്ടൺ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക. ഒപ്പം vachakam.com ന്റെ YouTube ചാനൽ സബ്സ്ക്രൈബ് ചെയ്യാനും മറക്കല്ലേ...
ചാനൽ ലിങ്ക്: https://www.youtube.com/channel/UCXRVmXRlpFL8TzgXtb8IIyw?sub_confirmation=1